دست های خالی!
شنبه ۶ خرداد ۱۳۹۶
رمضان لحظه ایست که باید آن را زیست؛ بدونِ گذشته ، بدونِ آینده
رمضان را باید فقط زندگی کرد و همراه با موسیقی دلپذیر نیایش وارد فضای تسبیح شد .
فضای شکرگزاری برای زنده بودن و تنفس در ماه میهمانی خدا و روزه داری برای عزیز شدن.
رمضان را باید زیست برای لحظه های شیرین افطار . لحظه های معنوی که فقط خدا باید بخواهد تا ابدیتی شود.
خدایا! به میهمانیت آمده ام بدون اینکه پیشکشی با خود آورده باشم، میهمانت را بپذیر با همین دستهای خالی.
