اتوماسیون انسان ها را کند ذهن می کند

هوش مصنوعی مدت ها است که از راه رسیده است. امروزه کامپیوترها باهوش هستند و می فهمند. آنها درک مناسبی از محیط اطراف خود دارند، می توانند مسائل را تحلیل کنند و پیشنهاداتی برای حل مشکلات ارائه دهند. آنها از تجربیات خود و ما درس می گیرند. البته کامپیوترها دقیقا به همان شیوه ای که ما فکر می کنیم نمی اندیشند. آنها هنوز هم از قدرت تفکر واقعی برخوردار نیستند و راستش را بخواهید اگر الگوریتم ها و برنامه ها نباشند به خنگی کمد لباسی مان هستند.

اما از حق نگذریم کامپیوترها می توانند خیلی از توانایی های ذهنی ما را تقلید کنند و خیلی هم خوب تقلید می کنند. امروزه کافی است کمی به اطراف خود نگاه کنید تا متوجه شوید که انسان ها کارهای زیادی را به رایانه ها سپرده اند. کارهایی که تا چندی پیش خودشان انجام می دادند.

تکیه بیش از حد به کامپیوترها شاید بهایی فراتر از آنچه می پنداریم داشته باشد. اخیرا شواهدی حاکی از آنند که هر چه بیشتر امور را به دست کامپیوترها می سپاریم، هوش و خرد انسانی مان رو به افول می رود. کامپیوترها به جای این که ما را در مسیر تکامل همراهی کنند، به پرتگاه نادانی نزدیک مان کرده اند.

فرایند کند ذهن تر شدن ما به کندی در حال صورت گرفتن است. اولین موج این اتفاق در آمریکا صورت پذیرفت. بعد از جنگ جهانی دوم کارخانه داران شروع به استفاده از تجهیزات اتوماسیون در کارخانه های خود کردند. تجهیزات جدید باعث افزایش کارایی و سود تولید کننده ها شد. این اتفاق تا جایی پیش رفت که ماشین های جدید را رهایی بخش صنعت نامیدند.

با خلاصی کارخانه ها از دست فعالیت های ساده، این مجموعه ها می توانستند به فکر افزایش تولید و پیچیدگی بیشتر باشند. همین امر باعث به وجود آمدن بخش های کاملا جدید در تولید شد. تکنولوژی جدید در آن زمان به واقع زندگی بشر را وارد عصر جدیدی کرده بود.

بعد از آن در سال ۱۹۵۰ استاد اقتصاد دانشگاه هاروارد جیم برایت (James Bright) مقاله در مورد تاثیر اتوماسیون بر صنایع مختلف نوشت. وی تاکید داشت که اتوماسیون از صنایع بزرگ مانند استخراج نفت تا صنایع کوچک مانند لوازم خانگی را تحت تاثیر خود قرار خواهد داد. صد البته که او مخالف اتوماسیون بیش از حد بود. زیرا فکر می کرد که کارگرها کمتر از کاری که می کنند سر در می آورند و همچنین میزان اشتغال نیز کاهش خواهد یافت.

به عنوان مثال یک ماشین فرز کاری اتوماتیک، اپراتور خود را خلاق تر و یا ماهرتر نمی کرد، بلکه وی را به یک فشار دهنده ی دکمه بدل می کرد.

پروفسور برایت در یک کلام معتقد بود که اتوماسیون باعث به وجود آمدن کارگران ناماهر می شود و از آنها تنها برای کارهای بسیار پیش پا افتاده استفاده خواهد شد.