کد مطلب: 10845

كارت گرافیك

سه شنبه ۱۰ تير ۱۳۹۳

كارت گرافیك شما به اندازه صفحه نمایش شما مهم است و بیشتر مواقع نادیده گرفته می شود

كارت گرافیك شما به اندازه صفحه نمایش شما مهم است و بیشتر مواقع نادیده گرفته می شود در طول سالهای 1999 تا كنون كیفیت كلی كارتهای گرافیكی ارتقا یافته است قبل از آن تولیدات كم قابلیتی در بازار بود این مقاله را دنبال كنید تا در مورد كارتهای گرافیك كامپیوتر خود بیشتر بدانید یك كارت گرافیك اصولاً یك رابط یا یك كارت قابل تعویض یا قابل توسعه در كامپیوتر شما است بنابراین می تواند با یك كارت دیگر جایگزین شود ( مادر برد باید دارای اسلات AGP باشد ) كارت گرافیك همچنین می تواند به صورت onboard باشد كه در كامپیوترهای شخصی lap top یا مادربردهای عمومی تر استفاده می شود كه قابل تعویض نیستند. بنده یك دلیل روشن برای یك كارت گرافیك قابل تعویض در كامپیوتر خود دارم هر چند یك مادربرد مدرن می تواند دارای یك چیپ ست گرافیكی عالی باشد شما فقط باید بدانید كدام یك!

بدون توجه به اینكه آیا كارت گرافیكی onboard یا قابل تعویض است رابط گرافیكی از سه قسمت تشكیل شده است:

  • یك چیپ ست گرافیكی با ماركهای معتبر ( ATI , Matrox , Nivadia , S3 , Intel نامهای شناخته شده در زمینه هستند ) چیپ ست گرافیكی سیگنلهایی را كه مانیتور باید از یك تصویر دریافت كند می سازد.
  • انواعی از RAM ( كه انواع معمول آنها مانند: EDO , SGRAM یا VRAM هستند) حافظه RAM برای اینكه بتواند تصویر كامل صفحه نمایش را در هر لحظه بخاطر بیاورد لازم است. كارت گرافیك ممكن است از حافظه اصلی مادر برد استفاده كند.
  • یك RAMDAC چیپی كه سیگنالهای دیجیتال را به آنالوگ تبدیل می كند اگر شما از مانیتورههای FLAT PANEL دیجیتال استفاده می كنید احتیاجی به تابع RAMDAC ندارید

كارت گرافیكی CPU  را پشتیبانی می كند:

كارت گرافیك یك تابع پشتیبانی برای CPU دارد و آن پروسسوری مانند CPU  است. اگر چه این پروسسور اختصاصاً برای كنترل تصویر صفحه نمایش ساخته شده است.

شما می توانید كامپیوتری بسازید كه چیپ كنترل گرافیكی را نداشته باشد و وظیفه آن را به عهده CPU بگذارید. ولی CPU دائماً اشغال خواهد شد و نرم افزاری را اجرا می كند كه باید تصویر مانیتور را تولید كند.

رم در كارت گرافیك :

كارتهای گرافیك معمولاً مقدار معینی RAM دارند كه به آن فریم بافر هم گفته می شود امروزه كارتهای گرافیك مقدار زیادی رم دارند اما قبل از آن مهم است كه بدانیم:

  • چه میزان RAM ؟ این برای عمق رنگ در رزولوشن بالا اهمیت دارد.
  • چه نوع RAM ? این برای سرعت بالا لازم است

رم گرافیكی برای نگهداری تصویر بزرگ مانیتور در حافظه لازم است. CPU اطلاعاتش را به كارت گرافیك می فرستد. پروسسور كارت گرافیك یك تصویر برای مانیتور می سازد و آن را در RAM گرافیك ذخیره می كند. این تصویر یك bitmap بزرگ است. برای update مداوم تصویر مانیتور استباده می شود

مقدار RAM:

كارت گرافیكهای قدیمی تر معمولاً دارای 1و 2و4 مگابایت حافظه یا بیشتر بودند. واقعاً چقدر حافظه لازم است؟ حداقل احتیاج میزان رزولوشنی است كه روی مانیتورتان می خواهید. برای یك استفاده دو بعدی معمولی رنگهای 16 بیت كافی است. اجازه بدهید نگاهی به میزان RAM لازم برای رزولوشنهای مختلف بیندازیم:

 

Resolution

Bit map size with 16 bit colors

Necessary RAM on the video card

640 x 480

614,400 bytes

1 MB

800 x 600

960,000 bytes

1.5 MB

1024 x 768

1,572,864 bytes

2 MB

1152 x 864

1,990,656 bytes

2.5 MB

1280 x 1024

2,621,440 bytes

3 MB

1600 x 1200

3,840,000 bytes

4 MB

توجه داشته باشید كه 100 درصد RAM گرافیكی برای ذخیره Bitmap استفاده نمی شود بنابراین یك مگا بایت برای نشان دادن یك تصویر 800 در 600 با عمق رنگهای ( تعداد رنگ ) 16 بیت كافی نیست. همانطور كه در محاسبات بالا این نشان داده شده است بنابراین اگر شما رم گرافیكی بالاتری از میزان متناظر با رزولوشن مورد نظر ( در جدول بالا ) داشته باشید افزایش سرعت را مشاهده خواهید كرد مثلاً اگر از یك رم گرافیكی 4 مگابایت به جای 2 مگابایت برای رزولوشن 800 در 600 استفاده كنید افزایش سرعت را حس خواهید كرد در این حالت اطلاعات می توانند به طور همزمان از روی رم خوانده شوند و روی آن نوشته شوند كه برای هر كدام از cell های متفاوت رم گرافیكی استفاده می شود.

استفادهای سه بعدی:

برای پاسخ به تقاضای زیادی كه برای كیفیت بالای تصویر سه بعدی وجود داشت كارتهای گرافیكی با رم گرافیكی 16 و 32 مگابایت وارد بازار شدند و آنها از اینترفیس ( اسلات ) AGP برای پهنای باند بیشتر دسترسی به حافظه اصلی استفاده كردند.

VRAM:

به طور خلاصه همه انواع رمهای معمول می توانند در كارتهای گرافیكی استفاده شوند. اكثر كارتهای گرافیكی از انواع خیلی سریع رمهای معمولی استفاده می كنند بعضی كارتهای حرفه ای ( مانند Maxtor Millennium 2 ) در گذشته از چیپ های اختصاصی VRAM یا Video Ram) استفاده می كردند. این یك نوع رم بود كه فقط روی كارتهی گرافیكی استفاده می شد در اصل یك VRAM از دو سلول رم معمولی ساخته شده است كه به یكدیگر متصل شده اند. بنابراین شما از رم دو برابر استفاده می كنید. همچنین قیمت VRAM دو برابر انواع دیگر است. ویژگی برتر سلول دوتایی این است كه به Video processor اجازه می دهد كه به طور همزمان  كه اطلاعات قدیمی را می خواند اطلاعات جدید را در همان آدرس بنویسد. بنابراین VRAMدو دروازه دارد كه می تواند در یك زمان فعال شود و به طور چشمگیری سریعتر كار می كند.

UMA و DVMT:

در مادر برد های قدیمی تر كنترلر گرافیكی به صورت on board بود. از SMBA كه مخفف ( Shared Memory Buffer Architecture ) یا UMA كه مخفف ( Unified Memory Architecture ) می باشند قسمتی از رم سیستم كه برای استفاده به عنوان رم گرافیكی اختصاص یافته و استفاده می شد اما اشتراك گذاشتن حافظه خیلی كند بود و استانداردهای آن جالب توجه عموم نبود. یك ویرایش جدید از این نوع در اینتل ساخته شد كه چیپ ست 810 نام داشت و بهتر از آن 815 بود. كه كنترل گرافیكی را در خود داشت و قسمتی از رم سیستم را به عنوان رم گرافیكی استفاده می كرد این سیستم به نام D.V.M.T كه مخفف (Dynamic Video Memory Tecbology ) بود، شناخته شد.

 

RAMDAC:

همه كارتهای گرافیكی قدیمی یك چیپ RAMDAC داشتند كه سیگنالها را از دیجیتال به آنالوگ تبدیل می كرد. مانیتورهای CRT با سیگنال آنالوگ كار می كنند كامپیوتر شما با اطلاعات دیجیتال ( صفر و یك ) كه به رابط گرافیكی فرستاده می شود كار می كند قبل از اینكه این سیگنالها برای مانیتور فرستاده شوند باید تبدیل به آنالوگ شوند كه این عمل در خروجی كارت بوسیله RAMDAC انجام می گیرد.

انتقال حجم سنگین اطلاعات:

در گذشته كارتهای گرافیكی بودند كه flat بودند این كارتها هوشمند نبودند. آنها اطلاعات و سیگنالها را از CPU دریافت می كردند و آنها را به مانیتور انتقال می داند و كار دیگری انجام نمی دادند. CPU باید همه محاسبات لازم را برای خلق تصویر مانیتور انجام می داد.

با توجه به اینكه هر تصویر صفحه نمایش یك Bitmap بزرگ بود CPU باید مقدار زیادی اطلاعات را برای هر تصویر جدید از RAM به كارت گرافیك انتقال می داد.

به زودی اینترفیسهای گرافیكی مانند ویندوز محبوبیت پیدا كردند و با این كارتها كامپیوترهای شخصی بسیار كند بودند زمانیكه CPU انرژی زیادی برای تولید تصویر صفحه نمایش بكار می برد این طبیعی بود. میتوان حجم اطلاعات لازم را محاسبه كرد یك تصویر با رزولوشن 1024 در 768 با عمق رنگ 16 بیت یك Bitmap با حجم 1.5 مگابایت است كه به صورت زیر محاسبه میشود:

1024x768x2 byte

با هر تعویض تصویر ( با فركانس مثلاً 75 هرتز در هر ثانیه 75 تصویر خواهیم داشت ) احتیاج به انتقال 1.5 مگا بایت تصویر هست و این انرژی كامپیوتر را هدر میدهد به خصوص زمانیكه در حال اجرای یك بازی ( game ) هستید ولی در كارتهای گرافیك امروزی این  محاسبات در كارت گرافیك انجام می شود.