نحوه ی راه اندازی یک شبکه خانگی
سه شنبه ۲۷ خرداد ۱۳۹۳
همانطور که می دانید غیر از Cat 1 ، بقیه کابل ها دارای 8 پین هستند. به صورت ساده تر یک کابل شبکه دارای 8 رشته سیم است! هر کدام از این سیم ها هم دارای رنگ خاصی هستند. سفید نارنجی، نارنجی، سفید سبز، آبی، سفید آبی، سبز، سفید قهوه ای و قهوه ای. اما این سیم های رنگی رنگی هر کدام چه وظیفه ای بر عهده دارند؟
دو سیم اول که سفید نارنجی و نارنجی باشند وظیفه ی ارسال داده ها را دارند و دو سیم سوم و ششم که سفید سبز و سبز هستند وظیفه ی دریافت داده ها. از ظاهر امر پیداست که 4 سیم دیگر نقش توت فرنگی را این وسط بازی می کنند! اما واقعیت امر چیز دیگریست. 4 سیم دیگر هم به دلیل استفاده در آینده(شرایطی خاص) و هم برای نویز گیری از اهمیت زیادی برخوردار هستند. بعضی از دوستان برای زیبایی کار می آیند این 4 سیم را قطع می کنند! نکنید دوستان، اصلن کار خوبی نیست قطع سیم های اضافی!
برای پرس کردن سیم ها در یک کانکتور ما دو استاندارد داریم که به 568A و 568B معروف هستند. در واقع نحوه ی مرتب کردن سیم ها در این دو استاندارد باهم تفاوت دارد. برای بستن کابل با استاندارد 568A کانکتور را طوری به سمت خود بگیرید که زایده ی آن به سمت پایین باشد. سپس از سمت چپ سیم ها را با ترتیب رنگ:
سفید سبز، سبز، سفید نارنجی، آبی، سفید آبی، نارنجی، سفید قهوه ای و قهوه ای
ببندید. در استاندارد 568B هم سیم ها را با ترتیب:
سفید نارنجی، نارنجی، سفید سبز، آبی، سفید آبی، سبز، سفید قهوه ای و قهوه ای
ببندید. در شکل زیر این موضوع توضیح داده شده است.
البته بدیهیست که این ترتیب فقط یک قرارداد است. در واقع شما هر جور دیگری هم سیم ها را ببندید شبکه بدون نقص کار می کند. دلایل استفاده از این استاندارد جلوگیری از اشتباه و صرفن وجود یک استاندارد است و نه چیز دیگر! با این حال ممکن است این سوال برایتان پیش آمده باشد که لزوم استفاده از دو نوع رنگ بندی چیست؟
اگر کمی دقت کرده باشید در ابتدا ذکر شد که سیم های اول و دوم برای ارسال و سیم های سوم و ششم برای دریافت هستند. حال اگر بخواهید هر دو طرف کابل را به یک صورت و با یک استاندارد ببندید دو سیم ارسال از هر دو سمت به یکدیگر و دو سیم دریافت هم از دو طرف به همدیگر متصل می شوند و در واقع هیچ نوع تبادل داده ای به وجود نمیاید! اگر دو طرف کابل را با یک استاندارد ببندیم، به آن Straight و اگر دو طرف کابل را به دو صورت مختلف ببندیم به آن Cross می گویند. بنابراین دو کامپیوتر را باید به صورت Cross به یکدیگرببندید. اما مثلن یک کامپیوتر به سوییچ را باید به صورت Straight ببندید.
شما برای اینکه یک شبکه ی ساده ی خانگی راه اندازی کنید فقط کافیست رنگ بندی ها را رعایت کنید. و گرنه در شبکه های بزرگ که کسی نمیاید کابل ها را دستی به کانکتور پرس کند! تجهیزاتی مانند Pach panel و یا Kystone و همچنین کابل های آماده کار شما را به سرعت هر چه تمام تر راه می اندازند. بعد از رعایت رنگ ها و پرس کردن آن به کانکتور به وسیله ی آچار شبکه، کانکتور ها را به کارت شبکه وصل کنید. به همین راحتی کار این قسمت تمام می شود. کار باقی مانده فقط ست کردن IP است که آن هم برای شبکه های خانگی کاری ندارد. اما مبحث IP بسیار گسترده است و هر کس دیده کاملی از آن ندارد. در آینده کمی در مورد IP ها صحبت می کنیم و سپس این مبحث یعنی راه اندازی شبکه ی خانگی را تکمیل خواهیم کرد.
نحوه ی راه اندازی یک شبکه خانگی - قسمت دوم
ماه قبل که قسمت اول راه اندازی یک شبکه ی خانگی رو نوشتم، قول دادم بعد از تکمیل شدن مبحث IP ها، این مطلب را تکمیل کنم. حالا که به لطف خدا مبحث IP ها در سه قسمت(1، 2، 3) به صورت کامل و حرفه ای توضیح داده شد، شرایط برای تکمیل مطلب فراهم شده است. این پست پاداش دوستانی که مطالب این مدت رو پیگیری کردند، می دهد و دوستانی که از نوشته های اخیر اطلاعی ندارند، باید زحمت مطالعه ی مطالب گذشته رو بکشند.
در قسمت اول، شما با نحوه ی کار کابل ها و متصل کردن سخت افزاری کامپیوتر ها به یکدیگر آشنا شدید. بعد از این که کامپیوتر ها را به یکدیگر متصل کردید، باید برای هر کامپیوتر IP در نظر بگیرید. این کار را در پست های قبل به صورت کامل توضیح دادم اما با این حال چند نکته را ذکر خواهم کرد.
ابتدا از کارت شبکه ی خود Properties بگیرید. در صفحه ی باز شده، بر روی Internet Protocol - TCP/IP کلیک کنید. در این قسمت می توانید آی پی را وارد کنید. بهتر است از IP های رنج C استفاده کنید. به عنوان مثال:
Subnet Mask: 255.255.255.0
Default Gateway: 192.168.0.10
به همین ترتیب به کامپیوتر های دیگر هم IP بدهید. توجه کنید اگر بیش از دو کامپیوتر دارید، باید از یک عدد سوییچ هم استفاده کنید. استفاده از سوییچ برای یک شبکه ی خانگی کار خاصی ندارد اما باید به یک نکته مهم توجه کنید. برای اتصال کامپیوتر به سوییچ، شما باید کابل ها را به صورت Straight ببندید. به این معنا که هر دو سر کابل باید از یک استاندارد پیروی کنند. چون خود سوییچ توسط مدار های داخلی، سیم های کابل را معکوس می کند. در این پست توضیحات کاملی در این باب داده شده است.
بعد از اینکه IP ها را ست کردید، شبکه ی شما تقریبن کامل شده است. اشخاصی که اطلاعی از شبکه ندارند بعد از اینکه به این مرحله می رسند، نمی دادند چه کار باید کنند. درست مانند کسی که به اینترنت وصل می شود اما بعدش نمی داند باید کجا برود و چه کار کند!
در این پست در مورد شبکه های Work Group مفصلن صحبت کردم. در واقع شما باید یک تنظیمات منطقی هم برای شبکتان راه اندازی کنید. اگر بخواهید شبکتان، Domain باشد که نیاز به یک کامپیوتر با سیستم عامل سرور دارید. و این مورد برای یک شبکه ی خانگی اصلن نیاز هم نیست. بنابراین باید شبکه ی خود را به صورت Work Group راه اندازی کنید. 
برای این کار اگر User name شما در ویندوز( همان اکانت ویندوز شما) دارای رمز عبور نیست، یک رمز عبور برای آن تعریف کنید. سپس بر روی My Computer راست کلیلک کرده و گزینه ی Manage را انتخاب کنید. از سمت چپ، بر روی Local Users and Groups کلیلک کنید و از سمت راست گزینه ی Users را انتخاب کنید. در این صفحه شما باید راست کلیلک کنید و New user را انتخاب کنید. در این قسمت باید Username و Password کامپیوتر(ها)ی دیگر را وارد کنید. به این صورت باید در هر کامپیوتر، اطلاعات مربوط به کامپیوتر های دیگر را وارد کنید. اگر تعداد کامپیوتر زیاد است، می توانید برای همه ی کامپیوتر ها یک نام و یک رمز عبور در نظر بگیرید که کمی کارتان راحت تر شود. یکی از مشکلات این شبکه ها همین نبود مدیریت مرکزی است.
بعد از این کار به My network places که از My computer هم قابل دسترسی است بروید. منابع سایر کامپیوتر ها نمایان شد، مگه نه؟! خسته نباشید. اما حالا اگر بخواهید یکی از پوشه هایتان را به اشتراک بگذارید، باید چه کنید؟ فکر اینجایش را کردید؟!
ابتدا به Folder Option بروید. در تب View، به پایین صفحه بیایید و تیک گزینه ی Use simple file sharing را بردارید. سپس از هر پوشه یا درایوی که مایل به اشتراک گذاشتن آن هستید، Properties بگیرید و از تب Sharing، گزینه ی Share this folder را انتخاب کنید. به همین راحتی!
اگر یک بار این مسیر ها را طی کنید، پی خواهید برد که کاری ندارد. اگر بخواهیم به صورت کلی یک نگاه به مراحل ذکر شده بیاندازیم باید بگوییم:
ابتدا کامپیوتر ها را کابل به یکدیگر وصل کنید. به هر کامپیوتر یک آی پی بدهید. نام هر کامپیوتر به همراه رمز عبور آن را در تمامی کامپیوتر تک تک وارد کنید و سپس لذت ببرید!
هر چند اگر شخصی یک بار این کار ها را انجام دهد و شما ببینید، یاد خواهید گرفت، اما در این پست ها سعی کردم به صورت حرفه ای و با بیان تمام نکات ریز و درشت به همراه دلایل انجام هر کار، شما را با این کار آشنا کنم. امیدوارم مفید واقع شده باشد.
